Anne Sevgisinin Benzersiz Hikayesi
Yeni doğum yapmıştı, Anne heyecanla: – Bebeğimi görebilir miyim? Kucağına yumuşak bir bohça verildi ve mutlu anne, bebeğinin minik yüzünü görmek için kundağı açtı ve şaşkınlıktan adeta nutku tutuldu!..
Aradan yıllar geçti, çocuk büyüdü ve okula başladı.
Bir gün okul dönüşü eve koşarak geldi ve kendisini annesinin kollarına attı. Hıçkırıyordu. Bu onun yaşadığı ilk büyük hayal kırıklığıydı ağlayarak;
– Büyük bir çocuk bana ucube dedi. Küçük çocuk bu kadersizliğiyle büyüdü. Arkadaşları tarafından seviliyordu ve oldukça başarılı bir öğrenciydi. Eğer insanların arasına karışmış olsaydı sınıf başkanı bile olabilirdi. Annesi, her zaman ona; – Genç insanların arasına karışmalısın.
Aradan yıllar geçti, çocuk büyüdü ve okula başladı.
Aradan yıllar geçti, çocuk büyüdü ve okula başladı.
Aradan yıllar geçti, çocuk büyüdü ve okula başladı.
Babası fısıldadı; – Annen hiçbir zaman saçını kestirmek zorunda kalmadığı için çok mutlu oldu ve hiç kimse, annenin daha az güzel olduğunu düşünmedi değil mi? Gerçek güzellik fiziksel görünüşe bağlı değildir, ancak kalptedir! Gerçek mutluluk, gördüğün de değil, asıl görünmeyendedir… Gerçek sevgi, yapıldığı bilinen de değil, yapıldığı halde bilinmeyendedir!
Yeni doğum yapmıştı, Anne heyecanla: – Bebeğimi görebilir miyim?
Yeni doğum yapmıştı, Anne heyecanla: – Bebeğimi görebilir miyim? Kucağına yumuşak bir bohça verildi ve mutlu anne, bebeğinin minik yüzünü görmek için kundağı açtı ve şaşkınlıktan adeta nutku tutuldu! Anne ve bebeğini seyreden doktor hızla arkasını döndü ve camdan bakmaya başladı. Bebeğin kulakları yoktu… Muayenelerde, bebeğin duyma yetisinin etkilenmediği, sadece görünüşü bozan bir kulak yoksunluğu olduğu anlaşıldı.